Wzorzec
Gdański Wysokolotny – Sokół Gdański (EE 816)
Pochodzenie: Wyhodowany na początku XIX wieka W Gdańsku i okolicach jako lokalna rasa.
Wrażenie ogólne: Gołąb o długim, smukłym, noszonym prawie poziomo tułowiu, o średnio wysokiej sylwetce, półowalnym i szeroko noszonym, bogatym w pióra ogonie, nieznacznie łukowatej głowie z koronką.
Wzorzec: cechy rasowości.
Głowa: Noszona w lekkim skłonie, długa, z profilu począwszy od końca dzioba aż do koronki tworzy spłaszczony łuk, w widoku z góry w formie klina. Koronka jest szeroka od ucha do ucha, wysoko osadzona, bez luk, od wewnętrznej strony w pełni wyścielona piórkami, z tyłu pełna, zwarta grzywa bez wyszczerbień przechodząca w upierzenie karku, bez rozet po bokach głowy.
Oczy: Perłowe we wszystkich odcieniach, bez krwawych żyłek.
Brew: Wąska, biała o niebieskawym odcieniu.
Dziób: Średnio długi, przechodzący bez uskoku w linię głowy, umiarkowanie mocny, jasny, u ciemno upierzonych dozwolona mała plamka (muszka). Woskówki gładkie i mato rozwinięte.
Szyja: Średniej długości, smukła, podgardle o zaokrąglonym wycięciu. Pióra na karku mocne i zwarte.
Pierś: Umiarkowanie szeroka, nieznacznie wysunięta do przodu i dobrze zaokrąglona.
Plecy: Długie, nie za szerokie, zwężające się ku tyłowi i nieznacznie opadające.
Skrzydła: Długie, dobrze przylegające do tułowia i przykrywające plecy, sięgające prawie końca ogona.
Ogon: Długi, składający się z przynajmniej 14 szerokich sterówek, bez luk, półowalny, nieco szerszy na końcu od piersi.
Nogi: Średniej długości, nieupierzone.
Upierzenie: Długie, gładkie, przylegające.
Rodzaje kolorów:
Biały, czarny, czerwony, żółty, niebieski z czarnymi pasami, niebieski grochowy, czerwonopłowy, żółtopłowy, niebieskopłowy z ciemnymi pasami lub bez; jasny i ciemny mazer; szymel; tygrysowaty i szek w kolorze czarnym, czerwonym, żółtym, niebieskim; białogłowy („bunt”) w kolorze czerwonym i żółtym; srokaty w kolorze czarnym, niebieskim, czerwonopłowym, żółtopłowym i niebieskopłowym.
Kolor i rysunek:
Wszystkie kolory czyste i nasycone Czarny lśniący, niebieski stalowy, grochowe
z możliwie równomiernym rysunkiem na tarczach skrzydeł, płowe powinny mieć możliwie czyste tarcze skrzydeł (nieznaczne cienie dozwolone), niebieskoplowe z całkowicie kolorowymi lotkami i sterówkami, czerwonoplowe i żółtopłowe mają: szyję, pierś oraz pasy na skrzydłach o nasyconym kolorze podstawowym, lotki i sterówki jasne, u samic dozwolone jest nieco szarości na piersi i brzuchu. Wszystkie pasy czyste, biegnące równolegle przez cale skrzydła. U mazerów należy dążyć do czystych kolorów.
Jasny mazer: Głowa, plecy, lotki i ogon z pokrywą i klinem są białe. Na szyi, dolnej części korpusu oraz tarczach skrzydeł pióra o podstawowym kolorze białym, zabarwione na końcach (marmurkowe), układające się na skrzydłach w rysunek przypominający usłojenie przeciętego pnia drzewa.
Ciemny mazer: Całe upierzenie marmurkowe, także głowa, lotki, plecy i ogon z pokrywą. Bialoglow;L(„bunt”): Głowa całkowicie biała, lub z kilkoma piórami kolorowymi, lotki i ogon z pokrywą i klinem białe, pozostałe upierzenie kolorowe, ewentualnie z kilkoma piórami białymi. Należy dążyć do rysunku mnicha.
Szymel: Podstawowy kolor biały z mniejszym lub większym nalotem w formie kresek, jednakże pióra zakończone biało, bez całych kolorowych piór, lub bez piór występujących u mazerów. Lotki i ogon z klinem białe.
Tygrysowaty: Lotki i ogon są kolorowe, pozostałe upierzenie możliwie równomiernie nakrapiane. Bez widocznych białych prześwitów w lotkach i sterówkach przy złożonym skrzydle i ogonie.
Szek: Na podstawowym kolorze białym możliwie równomiernie rozłożone kolorowe pióra. Lotki i ogon powinny być białe.
Srokaty: Kolorowa jest głowa, szyja (na przedniej części szyi może występować biała plamka tzw. „serduszko”), pierś, ramiona, ogon i jeśli to możliwe także plecy. Pozostałe upierzenie jest białe.
Duże błędy:
Krótki lub niezgrabny korpus, wysoka postawa. Tęga, zaokrąglona, z wysokim czołem głowa. Dużo czerwieni w tęczówce, żółta lub czerwona brew, nad oczami tzw. „daszki”. Za mocny lub ciemny dziób, grube woskówki. Przylegająca, za nisko osadzona, wąska, krzywa lub z przerwami koronka, duża szczerbina w grzywie, rozety (maty „wirek” nie traktuje się jako rozetę). Odkryte plecy, wąski ogon, pojedyncze piórka na nogach. Duże odstępstwa w kolorze lub rysunku.
Uwagi do oceny:
Wrażenie ogólne — budowa i postawa — głowa, koronka, oczy — uformowanie ogona — kolor dzioba — kolor i rysunek.
Obrączka numer: 7